Treść strony: Petrów Aleksander
Aleksander Petrów (1848 – 1915)
Aleksander Petrów był synem Rosjanina Aleksandra, strażnika komory celnej w Lubiczu nad Drwęcą, matka była Polką, nazywała się Joanna z Bagińskich z Głogowa.
Żył w latach 1848 - 1915, urodził się w Dobrzejewicach (inne źródła podają, że w Dobrzyniu nad Drwęcą, dziś Golub - Dobrzyń). Był etnografem ziemi dobrzyńskiej, historykiem, publicystą i językoznawcą. Mieszkał w Lubiczu Górnym, ożenił się z Polką, uczył się w Dobrzyniu nad Drwęcą, w Lipnie, w Płocku i w Warszawie. W 1870 roku osiedlił się na stałe w Dobrzyniu nad Drwęcą. Zbierał materiały o ziemi dobrzyńskiej i Mazowszu. Opracował monografię „Lud ziemi dobrzyńskiej, jego zwyczaje, mowa, obrzędy, pieśni, leki, zagadki, przysłowia itp.” W latach 1877 – 1878 opublikował w „Korespondencie Płockim” cykl artykułów (12) „Z Dobrzynia nad Drwęcą”. Opublikował artykuł „Nazwy osad w ziemi dobrzyńskiej”, wydał „Słowniczek gwary Polaków litewskich” i „Przyczynek do słownika kaszubskiego”. Do „Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego” przygotował notę „Dobrzyń nad Drwęcą”. Przebywał w Niemczech. Interesował się metodyką wychowania w niemieckich szkołach. Zajmował się kulturą łużycką. Tłumaczył wiersze polskie, czeskie i rosyjskie na język łużycki. Brał udział w wojnie Serbii i Czarnogóry przeciw Turcji (1876). Odwiedzał Dobrzyń nad Drwęcą, współpracował z Komisją Językową Akademii Umiejętności w Krakowie oraz z czasopismem „Wisła”.
1877 roku wyjechał do Rosji, pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Krasnoufimsku. W 1894 urodziła się córka Bronisława. Gdy miała 20 lat, Aleksander Petrów postanowił wrócić na ziemie polskie i osiedlić się na stałe. W 1915 r. przybył do przyjaciół Winnickich. Zachorował i zmarł 2 IV 1915 r. w majątku Winnickich w Pokrzywnicy (powiat pułtuski) i tu został pochowany.
- autor: Bożena Ciesielska