Treść strony: Gustaw Zieliński
Gustaw Zieliński (1809 - 1881)
Gustaw Zieliński urodził się 1 I 1809 w Markowicach na Kujawach. Zmarł 23 XI 1881 w Skępem. Jako student Uniwersytetu Warszawskiego brał udział w powstaniu listopadowym. Aby uchronić dwudziestotrzyletniego młodzieńca przed wcieleniem do armii carskiej, stryj Józef podarował mu majątek Kierz (gmina Skępe). Tu Gustaw Zieliński uzupełniał swe zainteresowania literackie, które ujawniły się w szkole średniej. Z tego okresu pochodzą pierwsze wiersze: "Do Boga", "Do przyjaciół", "Do młodego poety", "Tulipan i fiołek".
Za pomoc zbiegłym emisariuszom został osadzony w cytadeli warszawskiej i Ludwisarni. W 1834 roku skazano go na osiedlenie w zachodniej Syberii. Przebywając w więzieniu napisał dwa wiersze: "Odjazd" i "Widok na Powązki".
Przybył do Tobolska. Zaprzyjaźnił się z pamiętnikarzem Konstantym Wolickim i Onufrym Pietraszkiewiczem. Napisał poemat "Samobójca" utrzymany w konwencji bajronowskich wzorców. Po przeniesieniu do miasteczka Iszym - właściwego miejsca zesłania - korzystał z bogatej biblioteki Adolfa Januszkiewicza. Czytał i pisał. W wolnych chwilach wędrował przez stepy. Na zesłaniu powstał poemat romantyczny "Kirgiz", który został wydany w 1842 roku. Utwór doczekał się wielu wydań, a autorowi przyniósł sławę piewcy wolności. "Kirgiz" w opinii historyczno - literackiej uchodzi za ostatni z romantycznych poematów. Jest utworem cenionym przez Kazachów, dawniej nazywanych Kirgizami. Syberyjską przyrodę uczynił tematem poematu opisowego "Stepy". Na zesłaniu powstał też poemat "Jan z Kępy" oraz utwory: "Giermek", "Koń Beduina", "Antar", "Zbigniew". Do siostry Eufrozyny Górskiej pisał listy oraz prowadził dzienniki. Zajmował się także pracą przekładową (przełożył strofy poematu "Mnich" Iwana Kozłowa).
Po powrocie do kraju (1842 r.) zajął się majątkiem ziemskim odziedziczonym po stryju Józefie Zielińskim. Gustaw Zieliński zajmował się historią ziemi dobrzyńskiej oraz historią rodu Świnków. Gromadził materiały historyczne i etnograficzne na ten temat. W ówczesnej prasie publikował swoje artykuły. Próbował sił w prozie ("Panna włościanka", "Kwiaty", "Manuela"). W 1850 roku powstał utwór "Powrót wiosny". Muzykę do słów skomponował Stanisław Moniuszko. Jednym z ostatnich utworów poetyckich są "Wisienki".
Więcej o Gustawie Zielińskim dowiesz się w części historycznej poświęconej postaciom Skępego.
- autor: Bożena Ciesielska