Treść strony: Radomski Jan
Jan Paweł Radomski (1918 – 1981)
Jan Paweł Radomski urodził się 30 VI 1918 r. w Eberswalde (miejscowość położona w Brandenburgii w Niemczech). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości cała rodzina zamieszkała w Bydgoszczy. Jan P. Radomski uczył się w Gimnazjum i Liceum Klasycznym mieszczącym się w Bydgoszczy przy placu Wolności 9. Program nauczania obejmował m. in. naukę języków obcych takich jak: łacina, greka, angielski, francuski i niemiecki. Rodzice dbali o edukację dwóch synów i córki, posyłając ich również na naukę gry na instrumentach. Jan P. Radomski grał na skrzypcach. Należał do Sodalicji Mariańskiej.
W 1939 r. podjął studia prawnicze, ale wybuchła wojna i musiał iść do pracy. Zgłosił się do Urzędu Pracy, czyli Arbeitsamtu. Powiedział, że umie malować, więc otrzymał przydział pracy w niemieckiej firmie w Bydgoszczy. Tam poznał Romana Rumińskiego ze Skępego, który zaprosił go w 1941 r. na święta Bożego Narodzenia do Skępego. Tu Jan P. Radomski poznał swoją przyszłą żonę – Stanisławę, córkę Zofii i Jana Nadrowskich. Ślub wzięli w kościele w Karnkowie. Dobra znajomość języka niemieckiego w mowie i piśmie ułatwiła mu uzyskanie pracy w niemieckiej firmie Wiebe w Lipnie.
W Skępem urodziło się im dwóch synów (Romuald 1 IX 1943 r. i Marian 2 II 1945 r.), trzeci syn Janusz urodził się 13 IV 1950 r. w Toruniu.
Po wyzwoleniu Skępego Jan P. Radomski zajął się organizacją szkolnictwa w Skępem. Wraz z grupą przedwojennych nauczycieli (panią Józefą Paterową - przedwojenną nauczycielką, Antonim Tężyckim i Ignacym Przetakiewiczem - kierownikiem szkoły) adaptowali pomieszczenia w dawnym budynku Urzędu Gminy oraz w starym budynku szkoły przy ul. Dobrzyńskiej. Znosili ławki, stoły, szafy itp. i tak rozpoczęli nauczanie pierwszych roczników po okupacji. Przez pierwsze miesiące nie otrzymywali wynagrodzenia za swoją pracę. Byli pionierami polskiej szkoły powojennej w Skępem.
Po dwóch latach pracy w Skępem został przeniesiony do pracy w Lipnie. Następnie objął stanowisko dyrektora szkoły w Ciechocinku. Potem pełnił funkcję dyrektora Technikum Przemysłowo – Pedagogicznego we Włocławku. W tym czasie ukończył studia na Wydziale Pedagogiki i Psychologii w Warszawie. Uczelnię ukończył z wynikiem bardzo dobrym.
Pani Stanisława Radomska – żona Jana P. Radomskiego – posiada wśród rodzinnych pamiątek model tokarki podarowanej przez uczniów tej szkoły. Stosowna dedykacja brzmi: „Dyrektorowi Technikum Przemysłowo – Pedagogicznego, Centrum Urządzeń Szkół Zawodowych. Włocławek 1 V 1956 r. Koło Mechaników”.
Jego zdolności organizatorskie i sukcesy pedagogiczne zostały docenione i Jan P. Radomski został przeniesiony służbowo do Torunia na stanowisko wizytatora szkół zawodowych, a następnie do Bydgoszczy. Był pracownikiem Kuratorium Oświaty i Wychowania. Pracował jako wizytator w okręgu kujawsko – pomorskim. Wykładał też na ówczesnym Studium Nauczycielskim i Wyższym Studium Nauczycielskim w Bydgoszczy. Zmarł nagle podczas pracy w szkole 9 X 1981 r. w wieku 63 lat. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Skępem.
- autor: Bożena Ciesielska
Za udzielone informacje dziękuję Pani Stanisławie Radomskiej.