Treść strony: Zieliński Józef Feliks
Józef Feliks Zieliński, kapitan, publicysta, dyplomata, fotograf...
Józef Feliks Zieliński to postać związana z rodziną Zielińskich i z Wioską w gminie Skępe. Urodzony w Luberadzu (Mazowsze) 18 V 1808 roku był prawie rówieśnikiem Gustawa Zielińskiego i kuzynem. „(Z Gustawem) chowałem się za młodu i zamki na lodzie nieraz razem stawialiśmy… Kochałem go zawsze od lat młodych, choć nas los tak rozdzielił…” – pisał w „Dziennikach” Józef Feliks Zieliński.
I tak jak Gustaw posiadał herb Świnka… Podobnych cech mają dużo więcej. Ojciec Józefa Feliksa Bonawentura i ojciec Gustawa Norbert brali udział w powstaniu kościuszkowskim 1794 r. Obaj kuzyni przez pewien czas razem uczyli się w szkole w Warszawie (potem Gustaw nauki pobierał w Płocku, a po maturze podjął studia na wydziale prawa i administracji w Warszawie). Zetknęli się ze sobą, biorąc udział w niepodległościowym zrywie Polaków. Przed wybuchem powstania listopadowego Józef Feliks Zieliński pracował w banku w Warszawie.
Wykazał się zdolnościami organizatorskimi, gdyż zaangażował do walki przeciw zaborcy powstańczy oddział Kurpiów. Józef Feliks Zieliński uzyskał stopień kapitana. Za udział w powstaniu listopadowym otrzymał krzyż Virtuti Militari.
Po powstaniu wyemigrował na Zachód. Mieszkał i pracował przez kilka lat we Francji. Był jednym ze współpracowników w redakcji czasopisma satyrycznego „Pszonka” (wydawanego w latach 1839 – 1844 w Strasburgu i Paryżu). „Pszonka” była bardzo popularnym pismem emigracyjnym. W Nantes, a potem w Angers posiadał zakład fotograficzny. Zarabiał jako fotograf – dagerotypista. Gdy wybuchła Wiosna Ludów, przybył do Poznania. Nie angażował się jednak w ruch wyzwoleńczy. Przez 5 lat był w Hiszpanii (1850 – 1855). W 1854 r. został nagrodzony urzędem attaché rządu hiszpańskiego w Stambule. Potem wrócił znów do Francji. Był jednym z sześciu inspektorów generalnych rolnictwa. Dostał obywatelstwo francuskie. Został odznaczony Legią Honorową (motto brzmi: „Honor i Ojczyzna”) – najwyższym odznaczeniem nadawanym przez Francję. Marzył o podróży do Indii, Azji, Ameryki i Afryki… W 1873 r. wrócił na zaproszenie kuzyna Gustawa na ziemie polskie. Przebywając w majątku w Wiosce pracował jako bibliotekarz. Wzbogacił bibliotekę Zielińskich o własny księgozbiór oraz kolekcję sztychów Francisco Goyi „Caprychios”.
Zmarł 22 II 1878 r. w Wiosce. Został pochowany w grobowcu rodziny Zielińskich w kaplicy świętej Barbary w Skępem. Na jednej ze ścian wmurowano tablicę z informacją, kim był Józef Feliks Zieliński. Pisał pod pseudonimem Izet – Bey. Był autorem pracy „O dagerotypie”, w której opisał zasady i znaczenie tej techniki. Tekst „O dagerotypie” wydrukowano w „Pamiętniku Przyjaciół Przemysłu” w 1844 r. Józefa Feliksa Zielińskiego uznaje się za pioniera fotografii polskiej.
Napisał „Wspomnienia z tułactwa”. Był patriotą, pisał i przekonywał opinię publiczną o konieczności odbudowania niepodległej Polski.
Bibliografia:
- Mirosław Krajewski, Słownik biograficzny ziemi dobrzyńskiej, Lipno 1992.
- Elwira Wróblewska, Przyjaźń Izet - Bey̩̹̹ʹa z Gustawem Zielińskim, Notatki Płockie 1960.
- Józef Feliks Zieliński, Wspomnienia z tułactwa, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1989.
- autor: Bożena Ciesielska