Treść strony: Herb
Badacz polskiej heraldyki Marian Gumowski napisał: „(...) wsie i osady będące dawniej miastami mają (...) prawo (...) używać (...) godła herbowego, jakiego używały niegdyś będąc miastami. Jest to bowiem ich własność, część niezniszczalna ich tradycji i historii, zabytek, który może być zapomniany, ale nie ginie nigdy”. W związku z odzyskaniem praw miejskich przez Skępe stało się zasadne, by wrócić do znaku jakim jest herb. Herb każdego miasta składa się z dwóch następujących elementów: pola tarczy i umieszczonego na nim godła. Całość dopełniają odpowiednie barwy. Herb powstawał w okresie lokacji danego miasta. Najczęściej znak na najstarszym godle napieczętnym uznawano za właściwy herb. Dlatego sięgnięto do najstarszej pieczęci Skępego. Nie są znane żadne pieczęcie z okresu lokacji miasta, czyli z XV wieku. Najwcześniejsze dwie pochodzą z XVI wieku i jedna z końca XVIII wieku. Na pierwszych zachowanych pieczęciach widnieje wyobrażenie herbu Gryf oraz napis SIGILLUM [SKEM] PENSIS oraz litery SM (Sebastian Mielecki lub jego syn Stanisław Mielecki). Wyraz „sigillum” oznacza pieczęć. Druga pieczęć pochodząca z końca XVIII wieku przedstawia mur miejski z otwartą bramą i do połowy opuszczoną broną oraz trzema wieżyczkami, zwanymi blankami i trzema równoramiennymi krzyżykami oraz przesuniętą w bramie połową kraty z napisem SIGILLUM CIVITATIS SKOMPENSIS A. D. 1795. W średniowieczu blankami nazywano zakończenia szczytu murów fortecznych. Kryli się za nimi obrońcy, którzy rzucali przez otwory pociski. Obecnie są elementem dekoracyjnym. Godło na pieczęci przedstawione zostało w stylizowanej tarczy, wskazującej na heraldyczną funkcję. Motyw muru obronnego jest charakterystyczny dla godeł miejskich. Mur z otwartą bramą odnosi się do miejskich tradycji Skępego. Drugi element - herb Ogończyk - zaczerpnięty został z tradycji historycznych miasta założonego w 1445 roku przez Mikołaja Kościeleckiego, który nim się pieczętował. W XV wieku miasto mogło pieczętować się również tym herbem, gdyż na jego pieczęciach w XVI wieku widniał herb Gryf - herb kolejnych właścicieli miasta Mieleckich. Trzy równoramienne krzyże mają prawdopodobnie związek z klasztorem bernardynów i ruchem pielgrzymkowym do sanktuarium Matki Boskiej Skępskiej. Po koronacji figurki Matki Boskiej Skępskiej 18 maja 1755 roku klasztor stał się znanym w okolicy miejscem kultu.
Nie pozostały żadne źródła mówiące o barwach herbu Skępego, dlatego należy odnieść je do kolorów herbów właścicieli – Ogończyka (Kościeleccy) i Grzymały (Garwascy). Srebrne godło w czerwonym polu tarczy było barwą Ogończyka. Barwy na herbie Grzymały były bardzo bogate. Czerwone godło na złotym, srebrnym lub niebieskim polu tarczy, czerwone godło na złotym polu tarczy, pole bramy niebieskie, czerwony mur, odrzwia bramy złote, pole tarczy złote, pole bramy srebrne. Barwy naszego herbu, czyli czerwone pole tarczy, srebrne mury, złote odrzwia bramy nawiązują do barw herbu Ogończyk i Grzymała. Obecny herb jest podobny do swojego pierwowzoru znanego z pieczęci pochodzącej z końca XVIII wieku.
- autor: Bożena Ciesielska