Treść strony: Wodzyński Eugeniusz
Eugeniusz Wodzyński
„Całą artystyczną karierę spędził w Bydgoszczy, urodził się zaś w miejscowości Skępe k. Lipna. Już jako młody i bardzo zdolny chłopak, wystąpił w toruńskiej <Rewii Akademickiej>. Muzyczną edukację odbył w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Tam też po skończeniu Konserwatorium Muzycznego, występował jako solista w koncertach radiowych. Gdy w Bydgoszczy powstawało Studio Operowe, był jednym z pierwszych, którzy powierzyli swoje artystyczne losy Felicji Krysiewiczowej – wspominając, już po latach, ów niepowtarzalny entuzjazm towarzyszący pierwszym, półprywatnym, domowym próbom. Zaczynał bowiem w 1956 r., a rozstał się z etatem w 1983 r. Na jego bogaty dorobek wokalny składają się partie basowe w operach m.in.: S. Moniuszki np. Dziemba w „Halce” (1961,1971), Skołuba w „Strasznym dworze” (1958, 1969, 1976); G. Verdiego np. Markiz w „Traviacie” (1964), Sparafucile w „Rigoletcie” (1967); Bartola w „Cyruliku sewilskim” G. Rossiniego (1972), Zunigę w „Carmen” G. Bizeta (1964) oraz rola Skuły w „Kniaziu Igorze” A. Borodina (1975). Odnosił również duże sukcesy w operetkach, m.in. jako Żupan w „Baronie cygańskim” J. Straussa (1957), Jowisz w „Orfeuszu w piekle” J. Offenbacha (1958) i Frosch w „Zemście nietoperza” J. Straussa (1961).
Był jednym z najbardziej zasłużonych artystów bydgoskiej sceny operowej. Stworzył na niej około 60 ról, w większości – pierwszoplanowych. Uczestniczył w blisko 2000 spektakli. Zawsze był nienagannie przygotowany od strony wokalnej, jak i niezawodny aktorsko”.
wg Zdzisław Pruss, Wodzyński Eugeniusz, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.
- autor: Bożena Ciesielska